Yine sabah kokusu erken vurmuş odama, alarmın çalmasına daha 5 dakika var.
Hemen hazırlanıp çıkmalıyım. Sokağın köşesinde aç karnına içtiğim sigaramın verdiği o iğrenç ve bir o kadar da ihtiyacım olan tat ile saate bakıp dururken apartman kapısının kapanma sesi ile yazlık elbisesi, çiçekli ve koyuya çalan turuncu bir elbise ile, beliriveriyor… Telaşlı bir şekilde üzerinde durmakta zorlandığı topuklu ayakkabılarıyla yürümeye başlıyor Galata'nın arnavut taşlı sokaklarında. Hemen arkasından her zaman ki mental tavırlarımla ilerlerken birden duruveriyor.. Bir şey unutmuş olacak ki geri dönüyor. Söylene söylene.. Apartmana giriyor kapı kapanmadan giriyorum peşinden Sesi bu kez belirgin bir şekilde çıkıyor, " Bir kere de geç kalmim şu soktuğumun iş yerine! " diye söylenirken, merdivenlere bıraktığı o güzel kokusu ile mest oluyorum. Derken evin kapısı kapanıyor. 1 saat geçiyor, zaman hızla ilerliyor 3. saate girerken bir el silah sesi ile irkiliyorum. 4 senedir ayrı bedenlerimizin birleşmesi an meselesi. Kalbimin durduğu günden beri, gökyüzünden onu bir an olsun yalnız bırakmayan ruhum huzurla kaplanıyor. Üzerime kapanırken tabutumun kapakları, fısıldadıklarını hatırlar gibiyim, "Çok sürmeyecek bu ayrılık, yakın zaman da yanına geleceğim" 4 sene geçmişti. Buluşmak yakındı, sevişmek an meselesi…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder